کلمه “نما” از کلمه ایتالیایی “Facciata” سرچشمه می‌گیرد و به عنوان نمای بیرونی یا تمام وجوه یک ساختمان تعریف می‌شود که در طول مسیر از کلمه‌ی لاتین “Facia” به کلمه فرانسوی “Facade” به معنای صورت یا نما تغییر شکل یافته است .

معنای لغوی نما

لغت نامه دهخدا :

آنچه که در معرض دید و برابر چشم است .

فرهنگ معین :

• قسمت خارجی ساختمان
• نماینده
• صورت و ظاهر

در اصطلاح بنایان :

آنچه که از سوی بیرون دیده می‌شود .

تعاریف نما

نما چهره‌ای از ساختمان است که با معماری خاصی تعریف می‌شود و به ساختمان و ساکنان آن اعتبار و هویت می‌بخشد؛ یا به عبارتی دیگر، عضو جداناشدنی از بدنه‌ی شهری است که نشان دهنده‌ی پر اهمیت‌ترین قسمت ساختمان می‌باشد.

نما که مولفه زیبایی معماری ساختمان است، با ایجاد نظم در طرح، فضای خصوصی را از عمومی تفکیک می‌کند.

هر وجه عمدتا عمودی پوشش ساختمان (نما)، مانند دیوار خارجی به عنوان یک اتصال دهنده به محیط بیرون عمل می‌کند و سپری در برابر عوامل خارجی است؛ بدین گونه می‌توان از آن به عنوان اولین عامل بر خورد با دنیای بیرون نام برد.

در نهایت، نما را می‌توان به عنوان کارت ویزیت یک پروژه معماری در نظر گرفت که بخشی از حافظه جمعی می‌شود و سیمای ساختمان را به نمایش می‌گذارد .

نمای ساختمان

در یک تعریف ساده نمای ساختمان پوششی است که به ساختمان شکل و روح می‌دهد و تصویر آن را ایجاد می‌کند. بنابراین می‌توان از آن به عنوان پوشش جلویی سازه نام برد که از ساختمان در برابر عناصر خارجی آسیب‌رسان به ساختار آن مانند: باران، باد، یخبندان و خورشید محافظت می‌کند.

این محفظه بیرونی، در راستای فراهم کردن رفاه ساکنان ساختمان، از کمترین انرژی ممکن برای حفظ محیط داخلی استفاده می‌کند که نشانگر منحصر به فرد بودن آن است.

نمای ساختمان همان دیدگاه خلاق معمار است که به عنوان مانعی برای جدا کردن فضای داخلی ساختمان از محیط خارجی طراحی شده است.

در واقع این نمای ساختمان است که به ما می‌گوید سازه هدف خاصی برای ارائه دارد و باید متناسب با عملکرد آن باشد. از اهمیت آن می‌توان به زیباسازی یک منطقه و شکل دادن به کالبد یک شهر اشاره کرد.

می‌توانید برای مطالعه‌ی بیشتر در این حوزه به قسمت اخبار و مقالات معماری مراجعه کنید .