سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ هادی میرمیران با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه‌سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ هادی میرمیران به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود.

هادی میرمیران در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت. مهندس سید هادی میرمیران استاد دانشگاه و معمار ایرانی بود. او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار هادی میرمیران می توان به ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده) ، طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. ویژگی هادی میرمیران در حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی است.

مهمترین ویژگی‌های کارهای هادی میرمیران

•         حفظ روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی.
•         توجه و تأکید بر «زمینه» و «تاریخ»، با هدف احیای فرهنگ ایرانی ـ اسلامی
•         ایجاد پیوند و بهره‌گیری از میراث گذشته حرکتی مستمر از «صورت» به «معنی»، یا از «فرم» به «مفهوم»
•         رهایی از قید «فرمها و الگوها»ی گذشته
•         توجه و تأکید بر «فضا» به عنوان جوهر اصلی و مهمترین موضوع معماری
•         تکیه بر الگوها و فرمهای تاریخی

طرح توسعه مجموعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) – قم – ۱۳۷۸

توسعه مجموعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) بر اساس برنامه ارائه شده توسط کارفرما در زمینی به مساحت ۱۹۰۰۰ مت مربع در ضلع جنوب غربی مجموعه صورت می گیرد. سطح زیربنای مجموعه جدید بالغ بر ۲۷۶۰۰ متر مربع پیش بینی شده است که عنصر اصلی آن مسجد بزرگی است که مساحت آن ۱۲۰۰۰ متر مربع می باشد. این طرح توسعه وزارت مسکن و شهرسازی در تابستان سات ۱۳۷۸ به مسابقه گذارده شد و مهندسین مشاور نقش جهان-پارس در این مسابقه شرکت کرد. در طرح ارائه شده توسط این مهندسین مشاوربه سه نکته اصلی اشاره شده است :

۱-سازمان فضایی مجموعه جدید و چگونگی اتصال آن به مجموعه موجود حرم

۲-خصوصیات معماری مجموعه جدید

۳-چکونگی طرح مسجد

اساس نظریه طرح هادی میرمیران بر آن است که: تنوع شکل ها، رنگ ها، احجام و فضاهای موجود مجموعه حرم مطهر اقتضا می کند برای حفظ و حراست قداست و ارزش معماری مجموعه، در توسعه آن یک معماری آرام، افقی ، کم ارتفاع ویک رنگ به کار گرفته شود و از به کارگیری فرم ها و احجام سنگین و عظیم و خصوصا تقلید فرم ها و احجام مجموعه موجود در توسعه آن جدا احتراز گردد و در توسعه مجموعه بنیان نوعی از معماری گذارده شود که توسعه نوین شهر قم را پایه گذاری میکند.

طرح احیای منطقه تاریخی تبریز – تبریز – ۱۳۷۴

 منطقه تاریخی تبریز محدوده ای است به مساحت ۴۵۰ هکتارکه هسته قدیمی این شهر با ارزش را در خود دارد . مشکل عمده این بافت، ازدحام و تراکم و اغتشاش شدید عملکردی- فضایی است . بنابراین هدف اصلی طرح تفصیلی، فائق آمدن بر این مشکل از طریق ساماندهی کاربری ها و استقرار فعالیت های متناسب با کیفیت اقتصادی- اجتماعی و کالبدی این منطقه ، به عنوان مرکز تبریز، است . این طرح احیای بافت و حفظ و تداوم ارزشهای تاریخی شهر پرهویت تبریز را در دستور کار خود را دارد و می کوشد موقعیت ها و سوابق تاریخی را در قالب عملکردهای امروزین شهری مستقر سازد و هویت تاریخی منطقه را عینیت بخشد. مبنای اصلی طراحی ، احیای باروی قدیم شهر است که در طرح ارائه شده به عنوان یک حلقه سبز در نظر گرفته شده است که این خود ضمن اشاره به حضور تاریخی بارو ، به طراوت و زیبایی منطقه با ارزش تاریخی تبریز را در خود می گیرد .

طرح احیای منطقه تاریخی-فرهنگی شیراز – شیراز – ۱۳۷۲

منطقه تاریخی- فرهنگی شیراز همان شهر قدیم شیراز استو محدوده آن عمدتا بر محدوده این شهر در زمان زندیه انطباق دارد. شهر شیراز از آغاز پیدایش تا دوران معاصر در درون همین محدوده شکل گرفته و تکامل یافته است و از این رو منطقه تاریخی نمادی از تمامی این دوره ها را در خود دارد. هدف طرح این است که این منطقه بسیار باارزش و کمنظیر شهری احیا گردد، ارزشهای سترگ تاریخی خود را به درستی بازتاب دهد، ارزش های جدیدی بر آن افزوده شود وبه صورت یک منطقه زیستی امروزین و عالی که با شخصیت و هویت ارزشمند تاریخی آن هماهنگ باشد درآید .

بیشترین کوشش برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی ، در جهت بازکردن سیستم بسته این منطقه و گسترش روابط داده-ستانده ای آن با دیگر مناطق شهر شیراز است . از نظر کالبدی نیز اساس طراحی بر روان بخشی، انسجام و یکپارچگی ستون فقرات این منطقه که در راستای راه ارتباطی شیراز به استخر  (اصفهان) قرار داشته می باشد . احیای محوطه باروی قدیمی شهر به عنوان یک حلقه فعال و امروزین شهری، به خصوص در موقعیت دروازه های قدیمی شهر، و بالاخره مرمت ، بهسازی و نوسازی محوطه های مسکونی درون منطقه از نکات عمده طرح به شمار می آید .

طرح بهسازی و نوسازی مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان – اصفهان – ۱۳۷۰

مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق به لحاظ ساختار و عملکرد یکی از اصلی ترین و مهم ترین قطعات محور فرهنگی – تاریخی شهر اصفهان به شمار می آید که از نظر قدمت تاریخی ، کهن ترین بخش این محور را در برمی گیرد .
هدف طرح، بازگرداندن هویت تاریخی و فرهنگی مجموعه است به نحوی که بتواند ضمن تداوم تاریخی،پاسخگوی نیازهای امروزین شهری و بافت پیرامون خود باشد .

مهم ترین اقداماتی که در دستور کار قرار گرفته اند عبارتند از بهسازی عملکردی محوطه های مسکونی پیرامون مجموعه، بهسازی محیط اجتماعی، حفاظت از ارزشهای تاریخی و معماری ، ایجاد سازمان فضایی جدید بر اساس انتظام بخشی فعالیت ها و عملکردهای شهری، تنظیم کاربری ها و آمایش مجدد آنها در فضاهای فاقد عملکرد مفید و بالاخره پیش بینی ساز و کارهای اقتصادی لازم به نحوی که منافع حاصل،ضامن شکوفایی کل مجموعه و محور تاریخی و همچنین شهر اصفهان باشد و امکانات بالقوه را در جهت اهداف بنیادین طرح و ضمانت اجرایی آن به کار گیرد.
گفتنی است که قلب طراحی را احیای میدان کهنه، که میدان اصلی شهر اصفهان در دوره سلجوقی بوده است تشکیل می دهد. در طرح با قطع کردن خیابان عبدالرزاق و انتقال آن به سطح زیرین میدان، حرکات پیاده روی میدان تضمین شده است .

طرح بدنه شرقی چهارباغ اصفهان – اصفهان – ۱۳۶۸

تاریخ تهیه این طرح سال ۱۳۷۳ و عملکردهای اصلی آن تفریحی- فرهنگی – تجاری، مشتمل بر فضاهای ویژه گذران اوقات فراغت، گالری ها، نمایشگاههای موقت، دفاتر و واحدهای تجاری- بازرگانی و جز آنهاست. محدوده طراحی بخشی از بدنه شرقی چهارباغ اصفهان، حد فاصل بازارچه بلند تا میدان دروازه دولت است. این بدنه به همراه کاخ ها و باغ های صفوی یکی از قطعات اصلی محور فرهنگی – تاریخی اصفهان به شمار می آید .

در طرح پیشنهادی حاضر کالبدی و فضایی چنان در نظر گرفته شده است که اهمیت و ارزش های فضائی و بصری بناهای مهم واقع در مجموعه همچون مدرسه چهارباغ و عمارت هشت بهشت حفظ گردد، حضور تاریخی عمارت خرگاه احیا گردد و ارتباط فضائی ، بصری و عملکردی بین چهارباغ و مجموعه باغ های صفوی برقرار شود .این طرح برای مسابقه طراحی بخشی از بدنه شرقی چهارباغ عباسی که شهرداری اصفهان برگزار کرد، تهیه شد و در این مسابقه مقام نخست را بدست آورد.

طرح مجتمع مسکونی ایل گلی تبریز – تبریز – ۱۳۷۲

زمین این مجتمع مسکونی را در جنوب شرقی شهر تبریز و در شمال غربی باغ ملی ایل بیگی واقع شده است . فاصله  مجتمع تا بخش مرکزی تبریز ۱۰ کیلومتر است که با یک بولوار عریض به ان متصل می شود و مساحت آن حدود ۶۲۰۰۰ متر مربع است . در طراحی این مجموعه مسکونی کوشش شده است که از امکانات متناسب دید و منظر طبیعی و حضور باغ ملی ایل گلی که در مجاورت آن قرار دارد استفاده شود. در این مجتمع مسکونی که تماما به صورت آپارتمانی احداث می شود و احدهای مسکونی یک تاچهار خوابه، مراکز اداری و خدماتی، فروشگاهها و سالن اجتماعات طراحی شده است.

الگوی اصلی طراحی مجموعه مبتنی بر استقرار واحدهای مسکونی در اطراف یک فضای باز مرکزی، هم محور با باغ ایل گلی است . این فضای باز به صورت صفه ای در نظر گرفته شده است که در زیر آن مراکز خدماتی و سرویس مجموعه قرار گرفته است و دیدی عالی بر تمامی شهر تبریز را دارد. واحدهای مسکونی به صورت دو نوار ساختمانی و طبقه در اضلاع این فضا قرار گرفته و در میان آنها یک برج پانزده طبقه پیش بینی شده است که دید عالی به شهر تبریز و مجموعه استخر ایل گلی دارد. در دل این برج یک گشادگی وسیع در نظر گرفته شده که دید به تبریز را از روی صفحه امکان پذیر سازد. کل زیربنای این مجموعه ۱۷۵ هزار هکتار متر مربع است که ۷۲ درصد به مسکونی و بقیه به فضاهای کمکی دیگر از قبیل خدمات،ارتباطات،پارکینگ و جز آن اختصاص یافته است .

مرکز هماهنگیهای فناوریهای ریاست جمهوری – تهران – ۱۳۸۰

تولید “فکر” اصلی ترین ویژگی مرکز هماهنگی های ریاست جمهوری می باشد . این تولید که آغازگر ایده اصلی برنامه و فضاهای ساختمان می باشد ، توسط کارکنان پنج معاونت اصلی آن صورت می گیرد . جداسازی فضای هر معاونت از سایر بخشهای ساختمان و استقلال فضایی آنها نکته ای است که می باید مورد توجه قرار می گیرد . نوع تولید این بخشها ، اهمیت و مجزا بودن هر کدام از سایر فضاها ، آنها را به آخرین طبقات ساختمان که نقطه اتصال آن به زمین همواره به عنوان یکی از دغده های اصلی معماری مطرح بوده است.

نیمه ای از ساختمان در زمین است که بیانگر روئیدن بنا از زمین می باشد . شکافی که در اطراف آن وجود دارد ، این حالت را به ساختمان می بخشد ، از سوی دیگر ، ساختمان ناگهان با آسمان تصادم نمی کند . بلکه در جهت شفاف نمودن خود با استفاده توامان از قابلیتهای مصالح و فرم در آسمان فرود می رود و آن را وارد خود می کند . بدین ترتیب به خاطر عمیق بودن شکاف در دل ساختمان با آسمان برخورد و با آن سایش پیدا می کند . مانند پنج انگشتی که باز شده و نور را به میان خود می خواند .

سر کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در فرانکفورت – آلمان – ۱۳۷۹

بنای سر کنسولگری از ورای یک دیوار بلند شیشه ای رویت می شود، این نحوه حضور بنا انعکاس روح فرهنگ و معماری خیال انگیز ایران است . موقعیت زمین ، خیابان و پارک این فکر را پیش آوردکه فضای خیابان شمالی و پارک جنوبی را به عنوان دو فضای عمومی شهری به یکدیگر متصل سازدو از درون بنای سرکنسولگری عبور نماید این فضا را گالری ایران نامیدیم ، که در آن رفت و آمد افراد زیاد است. این فضا بتای سر کنسولگری را به دو بخش اصلی : یکی برای فعالیتهای ساده روزمره و دیگری برای فعالیتهای رسمی و دیپلماتیک سر کنسولگری تقسیم می کند . حجمی سنگی فضاهای مربوط به دو بخش سر کنسولگری را شکل می دهد و با اتصالی که این دو حجم در طبقه اول از روی گالری دارند، وحدت و یکپارچگی این دو فراهم می شود .

یک سقف شفاف شیشه ای سطح پارک را به لبه بالای دیوار شیشه ای متصل می کند و با نرمی موجب یکی شدنفضای سر کنسولگری و پارک می گردد . این سقف شیشه ای بخش اصلی سر کنسولگری را پوشش می دهد . نوار عریض و کم عمقی از آب در طول جنوبی ساختمان سر کنسولگری عبور می کند که ضمن لطیف کردن فضای سر کنسولگری موجب انعکاس زیبایی احجام آن می گردد و ضمنا ارتباط ساختمان سر کنسولگری را با بخش دیگری از پارک تامین می نماید .

در مجموع ساختمان سرکنسولگری سبک و شفاف ، شکل گرفته از احجام آزاد و معلق سنگی و سطوح بزرگ شیشه ای است و فضایی رویایی و خیال انگیز را پدید می آورد . با طبیعت اطراف خود به خوبی یکی شده ضمن آنکه از بالاترین سطح فناوری در آن بهره گرفته شده است .

سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک – ۱۳۷۸

ساختمان با الهام از معماری ایران به صورت یک کوشک درون یک باغ سازماندهی شده است . علاوه بر آن در کنار خیابان یک عمارت باریک نیز قرار داده شده که یادآور عمارت های ورودی باغ های ایرانی است. یک محور اصلی (آب نما) عمارت ورودی و عمارت اصلی را به یکدیگر متصل می کند که استخوانبندی مجموعه سفارت را تشکیل می دهد .ایده فضایی طرح ، کاهش ماده و افزایش فضاست . که این امر جوهره اصلی معماری ایران را از گذشته تا به امروز شکل داده است .

بر این اساس سعی شده است تا در طرح فضای درونی توسعه یافته . به گونه ای که از جرم ساختمان کاسته و فضایی شناور و شفاف جای آن را اشغال کند. این توسعه فضا به صورتی است که حتی پوسته خارجی ساختمان اصلی را نیز تحت تاثیر قرار داده و با شکافته شدن پوسته گسترش این فضا وضوح بیشتری پیدا می کند و فضای درونی را در تداوم با فضای بیرون قرار می گیرد .هم چنین با استفاده از عناصری چون آینه ، شیشه ، آب ، و نور در فضای درونی سعی شده تا فضا کیفیت بی مرزی و لا مکانی را القا کند.